eLISA MISSION CONCEPT.
Αυτό το trailer δεν είναι για μια ταινία, δεν είναι για μια τηλεοπτική εκπομπή και δεν είναι για ένα παιχνίδι στον υπολογιστή. Αυτό που μας δείχνει  το trailer είναι το μεγαλύτερο όργανο που κατασκευάστηκε ποτέ από την ανθρωπότητα. Ένας τεράστιος διαστημικός ανιχνευτής βαρυτικών κυμάτων που θα μετρήσει τις στρεβλώσεις του χωροχρόνου, είναι επανάσταση για την αστρονομία, την κατανόηση της φυσικής, και το παρελθόν και το μέλλον του κόσμου μας. Αυτό είναι πραγματικά ..... απολαύστε το.

The LISA constellation: Three spacecraft separated by a few million kilometers sending laser light back and forth. LISA will the largest laser interferometer ever constructed my humankind and will enable us to listen to the sound of the Universe.
Background by NASA, ESA, SSC, CXC, and STScI

Ο άνθρωπος πάντα ήθελε να ταξιδέυει μακριά, να γνωρίζει νέους τόπους και να κατακτά όλο και πιο μακρινούς ορίζοντες. Το ταξίδι στο διάστημα ήταν πάντα μια μακρινή μεν, αλλά μεγάλη του επιθυμία και η εξερεύνηση του διαστήματος ένας στόχος απίστευτα θελκτικός, τον οποίο κυνηγούσε συνεχώς.
Παρόλα αυτά όμως, όταν το καλοκαίρι του 1957 ο πρόεδρος της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών δήλωνε πως "σύντομα, μέσα στους επόμενους μήνες, ο πλανήτης μας θα αποκτήσει έναν δεύτερο δορυφόρο" κανείς δεν τον πίστεψε. Η εκτόξευση ενός δορυφόρου θεωρούνταν από πολλούς ακατόρθωτη με τα μέσα της εποχής. Κι όμως, στις 4 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου η εκτόξευση του Σπούτνικ 1 (φωτογραφία) πραγματοποιήθηκε και ήταν επιτυχημένη. Ήταν απλά μια μεταλλική σφαίρα με μισό μέτρο διάμετρο και βάρος 90 κιλών, με μια γυαλιστερή επιφάνεια από αλουμίνιο για να αντανακλά τον Ήλιο και να φαίνεται από τη Γη, αλλά ήταν η πρώτη απόπειρα να θέσουμε κάποιο αντικείμενο σε τροχιά και έστρεψε τα μάτια όλων στο διάστημα. Ο κόσμος μπορούσε να ανοίξει το ραδιόφωνο και να ακούσει το αδύναμο σήμα του πρώτου μας δορυφόρου! Δύο ραδιοπομποί με κεραίες έστελναν σήματα στον πλανήτη μας για να επιβεβαιώνεται το ταξίδι του.

Το "νέο φεγγάρι" περιστρεφόταν γύρω μας επί τρεις εβδομάδες.

Ακούστε τον ήχο από τον πρώτο τεχνητό δορυφόρο της Γης http://www.jamsat.or.jp/sounds/sputnik.10s.wav

 

physicsgg

Φυσικοί και Φυσική από το διαδίκτυο

Ο Σταμάτης Κριμιζής για τα Voyager και JUICE

Posted on 16/03/2013

1

Ταξίδι στον Δία
Ο δρ Σταμάτης Κριμιζής μάς μιλάει για την έξοδο των «Voyager» στον Γαλαξία και για τη μελλοντική κατάδυση στους ωκεανούς που φιλοξενούν τα φεγγάρια του Δία

Το «JUICE» αναμένεται να πραγματοποιήσει μετρήσεις στα παγωμένα φεγγάρια του Δία Ευρώπη, Καλλιστώ και Γανυμήδη, του οποίου προβλέπεται να γίνει τεχνητός δορυφόρος

Βενιού Ειρήνη – tovima.gr

Αποτελεί έναν από τους πλέον διακεκριμένους διαστημικούς επιστήμονες στον κόσμο. Μέσω των πειραμάτων του έχει «ταξιδέψει» στο Διάστημα με τις σπουδαιότερες αποστολές της Αμερικανικής Υπηρεσίας Διαστήματος (NASA) και σύντομα αναμένεται να κάνει το ίδιο και με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA). Μόνο που αυτή τη φορά έχει θέσει ως όρο της συμμετοχής του τη συμμετοχή της χώρας του, της Ελλάδας.
Ο δρ Σταμάτης Κριμιζής, επόπτης του Γραφείου Διαστημικής Ερευνας και Τεχνολογίας της Ακαδημίας Αθηνών, πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ερευνας και Τεχνολογίας (ΕΣΕΤ) της Ελλάδας και ομότιμος διοικητής διαστημικών προγραμμάτων στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς, στις ΗΠΑ, μίλησε στο «Βήμα» για τη διάλεξη που έδωσε την Παρασκευή στο Ιδρυμα Τεχνολογίας και Ερευνας (ΙΤΕ) στην Κρήτη γύρω από τα 35 χρόνια ακούραστης διαστημικής εξερεύνησης των «Voyager» 1 και 2 και με τον μοναδικό αφηγηματικό του τρόπο, γεμάτο ζωντάνια και χιούμορ, μας πήγε για λίγο ως… τα άστρα.

 Οι ακούραστοι «Ταξιδευτές»

«To 1977, όταν και εκτοξεύθηκαν τα “Voyager”, αρχικός σκοπός μας ήταν η εξερεύνηση του Δία και του Κρόνου. Είχαμε προγραμματίσει τα καύσιμα για κάτι τέτοιο, αλλά στην πορεία είδαμε ότι εκμεταλλευόμενοι τη βαρύτητα του Κρόνου θα μπορούσαμε να φτάσουμε ως τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα και αυτό ακριβώς κάναμε» μας λέει ο δρ Κριμιζής.
«Ανάμεσα στους αντικειμενικούς σκοπούς της αποστολής συγκαταλεγόταν και η μελέτη του διαπλανητικού χώρου – του χώρου όχι μόνο ανάμεσα στους πλανήτες αλλά και πέρα από αυτούς. Το ηλιακό μας σύστημα καθώς ταξιδεύει μέσα στον Γαλαξία φτάνει σε ένα σημείο όπου η επιρροή του Ηλίου μας είναι περιορισμένη και αρχίζει η επιρροή του Γαλαξία. Αυτό το σημείο δεν ήταν γνωστό. Οταν εκτοξεύσαμε την αποστολή το ’77, υπήρχαν θεωρίες κατά τις οποίες το σημείο αυτό βρισκόταν γύρω από την τροχιά του Δία, δηλαδή στα 750 εκατ. χλμ. από τον Ηλιο. Αποδείχθηκε λοιπόν ότι το πρώτο “σύνορο” ήταν στα 14,1 δισ. χλμ. από το άστρο μας. Και έκτοτε ταξιδεύαμε σε έναν ενδιάμεσο χώρο που λέγεται Ηλιόπαυση – και, σύμφωνα με τα μοντέλα, μετά την Ηλιόπαυση θα βγαίναμε στον Γαλαξία. Αυτό το περιμέναμε με μεγάλη προσμονή» εξηγεί ο διακεκριμένος έλληνας ακαδημαϊκός.
Πώς το «Voyager» έφτασε στην «έξοδο»
«Στο πλαίσιο του δικού μας πειράματος, το οποίο μετρά τη ροή των σωματιδίων στον ηλιακό άνεμο, είχαμε κάνει ορισμένες παρατηρήσεις οι οποίες έδειχναν ότι τα μοντέλα που αναφέρονταν στη θέση της “εξόδου” προς τον Γαλαξία ήταν τελικά λανθασμένα. Δεν είχαν προβλέψει πολλά πράγματα. Η ταχύτητα του ηλιακού ανέμου στην περιοχή της Γης είναι 1,5 εκατ. χλμ./ώρα. Στο σημείο όπου έχουμε φτάσει τώρα, δηλαδή γύρω στα 18,5 δισ. χλμ. από τον Ηλιο, ο ηλιακός άνεμος έχει πέσει γύρω στο μηδέν, δεν κινείται προς τον Γαλαξία. Σταμάτησε γιατί αντιμετώπισε το μαγνητικό πεδίο του Γαλαξία, το οποίο δεν αφήνει τον ηλιακό άνεμο να προχωρήσει παραπάνω. Σύμφωνα με τη θεωρία, κάτι τέτοιο προβλεπόταν. Οταν το “Voyager” θα έφτανε κοντά στο μαγνητικό πεδίο του Γαλαξία, θα άρχιζε να χάνει την ταχύτητά του και να αυξάνεται η θερμοκρασία του. Δεν είχαν προβλέψει όμως ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε προτού ακόμη φτάσει κοντά στην “έξοδο”» επισημαίνει ο δρ Κριμιζής.
Ο χειρισμός ενός διαστημικού σκάφους που επί 35 χρόνια περιπλανιέται στο Διάστημα αποτελεί πραγματικό θαύμα. «Ξέρετε τι είναι να έχεις ένα διαστημικό σκάφος εκεί έξω τόσο καιρό και να του στέλνεις εντολές, να προσπαθείς να αλλάξεις την κατεύθυνση με την οποία κάνει μετρήσεις και να υπακούει στις διαταγές σου; Πραγματικά δεν το περιμέναμε» τονίζει.
Χάρη στα δεδομένα που στέλνει ακόμη το «Voyager» οι επιστήμονες είδαν ότι οι ηλιακές μετρήσεις στο σημείο όπου βρίσκεται τώρα είναι τόσο στάσιμες ώστε να μοιάζουν με… «έλος». «Πριν από λίγους μήνες είδαμε μια τρομερή ελάττωση των σωματιδίων του ηλιακού ανέμου και μια αύξηση των κοσμικών ακτίνων. Οι κοσμικές ακτίνες είναι ακτινοβολία η οποία έρχεται έξω από τον Γαλαξία, εκτός του ηλιακού μας συστήματος δηλαδή, και ταξιδεύει σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Ξαφνικά, λοιπόν, στις 25 Αυγούστου οι κοσμικές ακτίνες αυξήθηκαν και τα σωματίδια του ηλιακού ανέμου εξαφανίστηκαν. Τότε, λοιπόν, είπαμε: “Α, βγήκαμε στον Γαλαξία”».
Επικοινωνία ως το 2025
Σύμφωνα με τον ειδικό, το «Voyager» αποτελεί το μοναδικό ανθρώπινο κατασκεύασμα που είναι ικανό να βγει από το ηλιακό μας σύστημα. «Αν γίνει αυτό, τότε θα μιλάμε για μια κοσμοϊστορική ανακάλυψη» υπογραμμίζει ο ίδιος. «Πρόκειται για την προσπάθεια του ανθρώπου να ανακαλύψει το επόμενο σύνορο. Είναι, δηλαδή, το ελατήριο για τη βασική έρευνα σε όλους τους τομείς, από τη Βιολογία ως τη Φυσική κτλ. Το “Voyager” είναι το πρώτο κατασκεύασμα της ανθρωπότητας που θα ξεφύγει από τη βαρύτητα του Ηλίου».
To «Voyager» θα συνεχίσει να ταξιδεύει. Η επικοινωνία του ωστόσο με τη Γη κάποια στιγμή θα σταματήσει λόγω του ενεργειακού «θανάτου» του.
«Εκεί δεν υπάρχει τριβή που θα μπορούσε να προκαλέσει βλάβες στο σκάφος. Η επικοινωνία μας όμως υπολογίζουμε ότι θα τερματιστεί γύρω στο 2025. Αυτό θα συμβεί γιατί η ισχύς της πυρηνικής μπαταρίας που κουβαλά συνεχώς ελαττώνεται. Μετά το 2020 περίπου δεν θα έχουμε αρκετό ηλεκτρικό ρεύμα για τη λειτουργία όλων των πειραμάτων που “τρέχουν”. Στην επιστημονική ομάδα έχουμε ήδη αρχίσει τις συζητήσεις για την απενεργοποίηση ενός ή δύο πειραμάτων ώστε να λειτουργούν τα υπόλοιπα – με τον τρόπο αυτόν θα μπορούμε τουλάχιστον να λαμβάνουμε δεδομένα. Η μπαταρία έχει αυτή τη στιγμή 264 βατ» μας εξηγεί ο δρ Κριμιζής.
«Ζουμερή» αποστολή στον Δία
Το JUpiter ICy moons Explorer, γνωστό και ως «JUICE», αποτελεί τη νέα αποστολή της ESA με σκοπό την εξερεύνηση των δορυφόρων του Δία, Γανυμήδη, Ευρώπη και Καλλιστώ. To «JUICE», το οποίο θα είναι σχεδιασμένο να διεκπεραιώσει συνολικά 11 πειράματα και αναμένεται να εκτοξευθεί από τη Γαλλική Γουιάνα το 2022, εκτιμάται ότι θα φτάσει στον Δία το 2030.
«Θα είναι η πρώτη φορά που ευρωπαϊκό διαστημικό σκάφος θα εξερευνήσει την περιοχή του Δία και θα γίνει δορυφόρος σε ένα από τα φεγγάρια του, τον Γανυμήδη. Τους φυσικούς δορυφόρους του Δία τους έχουμε ήδη δει με το “Voyager” πριν από 30 χρόνια, όταν και έγιναν βασικές ανακαλύψεις, με λίγα όμως δεδομένα. Χρειάζεται, λοιπόν, αντί να κάνουμε ένα “πέρασμα” με ένα διαστημικό σκάφος και να διενεργήσουμε περιορισμένο αριθμό μετρήσεων, να μείνουμε εκεί για συνεχείς μετρήσεις».
To πείραμα Particle Environment Package (PEP), τον συντονισμό του οποίου έχει αναλάβει το Σουηδικό Ινστιτούτο Διαστημικής Φυσικής (IRF) και στο οποίο συμμετέχει ο δρ Κριμιζής, θα αναλάβει τη μέτρηση των φορτισμένων και των ουδέτερων σωματιδίων στη γειτονιά του Δία. «Πρόκειται για ένα πείραμα που έχουμε σχεδιάσει σε συνεργασία με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς, στις ΗΠΑ, και με ευρωπαίους συναδέλφους. Είναι παρόμοιο με εκείνο του “Voyager” και του “Cassini” που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο αλλά με πολύ πιο προηγμένη τεχνολογία» περιγράφει ο έλληνας αστροφυσικός.
«Κατάδυση» στους εξωτικούς ωκεανούς
Η επιφάνεια των φεγγαριών του Δία καλύπτεται από πάγο νερού. Γι’ αυτό και η εξερεύνησή τους είναι μια πραγματική πρόκληση για τους επιστήμονες.
«Κάτω από τον πάγο κρύβεται ένας υπόγειος ωκεανός. Αυτό το γνωρίζουμε από μετρήσεις που έχει ήδη κάνει το “Voyager”. Δεν γνωρίζουμε όμως βασικά στοιχεία όπως π.χ. το πάχος του πάγου της επιφάνειας, το βάθος του ωκεανού, τη σύστασή του ή το αν υπάρχουν οργανικές ουσίες στην επιφάνεια. Το “JUICE” με τα πειράματα που θα περιλαμβάνει θα κάνει όλες τις απαραίτητες μετρήσεις. Βασικός επιστημονικός στόχος είναι να κοιτάξουμε αν υπάρχουν συνθήκες για βιολογική δραστηριότητα στους ωκεανούς αυτούς – νερό προφανώς υπάρχει, η ενέργεια υπάρχει, διότι υπάρχουν παλιρροϊκές έλξεις ανάμεσα στους δορυφόρους, και πιθανόν να υπάρχουν και ουσίες οργανικές, π.χ. άνθρακας. Γνωρίζουμε ότι υπάρχει οξυγόνο και πιθανώς άνθρακας, ωστόσο δεν ξέρουμε σε τι ποσοστά» μας λέει ο δρ Κριμιζής.
«Στη νέα αποστολή θα υπάρχουν, μεταξύ άλλων, όργανα για τη μέτρηση του φάσματος και της έντασης των ηλεκτρονίων, όργανα για την ανίχνευση και τη μέτρηση όλων των στοιχείων (υδρογόνο, ήλιο, θείο, οξυγόνο, άνθρακας, όλα αυτά που υποθέτουμε ότι υπάρχουν θα μετρηθούν με ακρίβεια). Πρόκειται για υπερβολικά ακριβείς αισθητήρες, η κατασκευή των οποίων στοιχίζει πάρα πολύ ακριβά».
Μικροτσίπ ελληνικά και κοσμογυρισμένα
Είναι η έκτη φορά που ο επιστήμονας θα «πάει» στον Δία. Εχει ήδη συμμετάσχει σε πέντε πειράματα αποστολών της NASA προς τον «γίγαντα» του ηλιακού μας συστήματος. Οπως λέει ο ίδιος, είναι όμως, παρ’ όλα αυτά, η πρώτη φορά που η Ευρώπη στέλνει αποστολή εκεί και γι’ αυτό του ζητήθηκε να βοηθήσει. «Τους είπα ότι δέχομαι αν λάβει μέρος και η Ελλάδα».
Στο πείραμα PEP ως συνεργαζόμενος ερευνητής λαμβάνει μέρος και ο Θεόδωρος Σαρρής, επίκουρος καθηγητής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, που μαζί με την ομάδα του έχουν σχεδιάσει μικροτσίπ με τεράστια ανθεκτικότητα στην ακτινοβολία.
«Για να καταλάβετε τι γίνεται στον Δία από πλευράς ακτινοβολίας, αν βάλετε το κινητό σας στην επιφάνεια της Ευρώπης ή του Γανυμήδη, σε 10 λεπτά όλα τα ηλεκτρονικά μέρη του θα έχουν αχρηστευθεί λόγω της ακτινοβολίας. Η τεχνολογία που ανέπτυξαν οι ερευνητές αντέχει δύο ολόκληρα χρόνια στη συγκεκριμένη ακτινοβολία. Τα μικροτσίπ έχουν λάβει αναγνώριση από την ESA και έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί σε διάφορες αποστολές, ακόμη και στη ρουκέτα Ariane, η οποία εκτοξεύει τους δορυφόρους επικοινωνίας και καιρού».
To «JUICE», σύμφωνα με τον ειδικό, θα παραμείνει στο Διάστημα για όσο αντέξει. Αντικειμενικός στόχος είναι να πραγματοποιήσει όλες τις επιστημονικές μετρήσεις μέσα σε διάστημα δύο ετών.
«Στην πραγματικότητα, ο χρόνος θα εξαρτηθεί από το πόσο θα αντέξουν τα κυκλώματά του στην ακτινοβολία. Γι’ αυτό και η ελληνική συμμετοχή με τα ανθεκτικά στην ακτινοβολία μικροτσίπ είναι βασική. Σκοπός είναι να διενεργηθούν αρχικά μετρήσεις στην Ευρώπη και στην Καλλιστώ και στη συνέχεια στον Γανυμήδη, όπου το “JUICE” θα γίνει τεχνητός δορυφόρος».
Για να καταλάβουν ακριβώς τι υπάρχει εκεί σε λεπτομερές επίπεδο, οι επιστήμονες χρειάζονται περισσότερες μετρήσεις και σε διαφορετικά μήκη κύματος ώστε να μπορέσουν να προχωρήσουν σε διαφορετικές εκτιμήσεις.
Ραντάρ που «τρυπά» τον πάγο
«Το “JUICE” έχει ένα ειδικό ραντάρ το οποίο έχει την ικανότητα να περνά μέσα από τον πάγο και να φτάνει στην επιφάνεια του νερού. Με την αντανάκλαση των κυμάτων θα μπορεί να μετρήσει το πάχος του πάγου, αν είναι το ίδιο σε όλη την επιφάνεια του δορυφόρου ή περισσότερο στον Βόρειο ή στον Νότιο Πόλο κτλ. Πρόκειται για απόκτηση γνώσης σε πολύ λεπτομερές επίπεδο. Μέσω της διαδικασίας αυτής δημιουργούνται και τα μοντέλα για το πώς π.χ. σχηματίστηκε το φεγγάρι κτλ. Αν, π.χ., αποδειχθεί ότι σε ορισμένες περιοχές της Ευρώπης ο φλοιός έχει πάχος ενός χιλιομέτρου ή 100 μέτρων, αυτό θα μπορούσε να κατευθύνει την έρευνα στο μέλλον, μια μελλοντική προσεδάφιση ή γεώτρηση».
«Πολλοί λένε “ε, τώρα γιατί ανακατεύεστε εσείς στην Ελλάδα με το Διάστημα;”. Σε τέτοιου είδους τεχνολογίες όμως θα μπορούσε να βασιστεί η ανάκαμψη της οικονομίας μας. Πιστεύω ότι μέσω της προώθησης των νέων τεχνολογιών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων θα αρχίσει η αναγέννηση των εξαγωγών προϊόντων υψηλού επιπέδου. Αυτό επιδιώκουμε στο ΕΣΕΤ. Με τον τρόπο αυτόν ελπίζουμε να καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε και το λεγόμενο “brain drain”, το φαινόμενο που παρατηρούμε στις ημέρες μας κατά το οποίο τα νέα παιδιά φεύγουν στο εξωτερικό. Γιατί εδώ δεν μιλάμε για ανθρώπους που θα πάνε να δουλέψουν σε εργοστάσια αλλά για εξειδικευμένους επιστήμονες που θα αναζητήσουν εργασία σε πανεπιστήμια και μεγάλες επιχειρήσεις και είναι περιζήτητοι» αναφέρει ο δρ. Κριμιζής.
Ποιος είναι ο δρ Κριμιζής

Ο δρ Σταμάτης Κριμιζής γεννήθηκε στη Χίο. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, στις ΗΠΑ και το 1965 έλαβε το Διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο της Αϊοβα, όπου και υπηρέτησε ως καθηγητής.
Το 1968 μετακινήθηκε στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, όπου το 1980 έγινε επιστημονικός διευθυντής, το 1991 επικεφαλής της Διοίκησης Διαστήματος και το 2004 επίτιμος διευθυντής.
Είναι επικεφαλής ερευνητής σε διάφορες διαστημικές αποστολές της NASA, συμπεριλαμβανομένων και των Voyager 1 και 2, και στην αποστολή του Cassini-Huygens στον Κρόνο και στον Τιτάνα.
Εχει σχεδιάσει όργανα που έχουν ταξιδέψει και στους οκτώ πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος και με την εν εξελίξει αποστολή New Horizons, η οποία κατευθύνεται προς τον Πλούτωνα. Στο ενεργητικό του έχει περισσότερες από 530 δημοσιευμένες εργασίες σε επιστημονικά έντυπα, ενώ έχει γράψει και βιβλία σχετικά με τη φυσική του Ηλίου, τον μεσοαστρικό χώρο, τις πλανητικές μαγνητόσφαιρες και την ηλιόσφαιρα.
Εχει λάβει δύο φορές το Exceptional Scientific Achievement Medal της NASA και είναι μέλος των American Physical Society, American Geophysical Union, American Association for the Advancement of Science και American Institute of Aeronautics and Astronautics.
Το 2002 βραβεύθηκε με το τιμητικό COSPAR’s Space Science Award, ενώ έχει αποσπάσει πολλές άλλες διακρίσεις όπως το Basic Sciences Award της Διεθνούς Ακαδημίας Αστρoναυτικής και το χρυσό μετάλλιο του CEAS (Council of European Aerospace Societies) τo 2011. Ως μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από 2004 διευθύνει το Γραφείο Ερευνας της Επιστήμης του Διαστήματος. Από το 2006 ως το 2010 υπηρέτησε ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και από τον Σεπτέμβριο του 2010 ως πρόεδρος έχει αναλάβει τα ηνία του Εθνικού Συμβουλίου Ερευνας και Τεχνολογίας (ΕΣΕΤ).

Hubble images

Complex Chemistry in Titan's Lower Atmosphere

NASA wants to grab an asteroid and return it to Earth

 

Ομιλία του καθηγητή και ακαδημαϊκού Δρ. Σταμάτιου Κριμιζή

            Το Αλεξίπτωτο του MSL Κυματίζει στον Άνεμο

 

                      Ο μετεωρίτης που έπεσε στην Ρωσία τραυμάτισε 985 ανθρώπους.

Τους 985 ανθρώπους έφθασε ο αριθμός των τραυματιών από την πτώση θραυσμάτων μετεωρίτη σε μια εκτεταμένη ζώνη που περιβάλλει τις ρωσικές πόλεις Τσελιάμπινσκ, Αικατερινμπούργκ, Τιουμέν και Κουργκάν στα Ουράλια και τη Δυτική Σιβηρία, καθώς και εδάφη του γειτονικού Καζακστάν.

Αυτό δήλωσε η υπουργός Υγείας της τοπικής κυβέρνησης Μαρίνα Μασκβίτσεβα, η οποία σημείωσε ότι 43 άνθρωποι νοσηλεύονται, εκ των οποία δύο με βαριά τραύματα.

Σύμφωνα με άλλες πηγές, πάνω από 200 παιδιά των σχολείων της περιοχής είναι μεταξύ των τραυματιών, τα οποία όπως και οι περισσότεροι έχουν υποστεί εκδορές και αμυχές από θρυμματισμένα γυαλιά.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του τοπικού παραρτήματος της Ρωσικής Γεωγραφικής Εταιρείας Σεργκέι Ζαχάροφ η πτήση του μετεωρίτη πάνω από την Περιφέρεια του Τσελιάμπινσκ συνοδεύτηκε από τρεις εκρήξεις διαφορετικής ισχύος και η τροχιά που ακολούθησε το ουράνιο σώμα ήταν 290 μοίρες στη γραμμή Γεμανζελίνσκ-Μιάς και πορεία από νοτιοανατολικά προς βορειοδυτικά. Των εκρήξεων προηγήθηκε μια έντονη λάμψη και οι θερμοκρασίες, που αναπτύχθηκαν έφθασαν τις 2.500 βαθμούς Κελσίου. Η πρώτη δε έκρηξη ήταν η ισχυρότερη», είπε ο Ζαχάροφ, προσθέτοντας ότι από επιστημονική άποψη εξερράγη μια ουράνια βολίδα, τα θραύσματα της οποίας είναι πιο αιχμηρά από μια συνηθισμένη βροχή μετεωριτών.

Επικαλούμενο στοιχεία της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών το πρακτορείο ειδήσεων Ιτάρ-Τας μετέδωσε ότι το μέγεθος του ουράνιου σώματος ήταν «αρκετά μέτρα», το βάρος του περίπου δέκα τόνοι και η ενέργεια, που εκλύθηκε ήταν «αρκετών κιλοτόνων».

Το ουράνιο σώμα μπήκε στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα 15-20 χλμ. το δευτερόλεπτο και εξερράγη σε ύψος 30-50 χλμ. από την επιφάνεια του εδάφους, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της μάζας του κάηκε και εξατμίστηκε και μόνο μικρά θραύσματα έπεσαν στο έδαφος με τη μορφή μετεωριτών.

Το υπουργείο Εκτάκτων Αναγκών είχε ανακοινώσει ότι πρακτικά κανένα μεγάλο κομμάτι του μετεωρίτη δεν έφθασε στο έδαφος και ότι σχετικές έρευνες έγιναν από διασώστες έπειτα από μαρτυρίες, χωρίς αποτέλεσμα.

Η τοπική αστυνομία ανακοίνωσε, πάντως, ότι κομμάτια του μετεωρίτη έχουν συλλεγεί από πολίτες, ενώ και οι στρατιωτικοί υποστήριξαν, σύμφωνα με το πρακτορείο Ιντερφάξ, ότι μονάδα τεθωρακισμένων της περιοχής εντόπισε κρατήρα διαμέτρου έξι μέτρων και η περιοχή ερευνάται για το ενδεχόμενο ύπαρξης αυξημένης ραδιενέργειας, χωρίς ωστόσο να έχει διαπιστωθεί οποιαδήποτε ένδειξη άνω του φυσιολογικού.

Από: www.pelop.gr

      Ο 2012 DA14 που έχει διάμετρο 45 μέτρα, αναμένεται να περάσει περίπου 17.000 μίλια από τη Γη στις 15 Φεβρουαρίου. Η συγκεκριμένη απόσταση είναι μικρότερη ακόμη και από τις τροχιές των δορυφόρων και είναι η πιο κοντινή που έχει καταγραφεί ποτέ από ένα αντικείμενο τέτοιου μεγέθους. Η ταχύτητά του θα είναι 7,8 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, όπως αναφέρουν επιστήμονες της NASA.

Από AstroLaPalma
Animation of Comet C/2012 K5 (LINEAR), por Eduardo Cuarto.  

http://www.facebook.com/AstroLaPalma

Ελάτε να πιούμε ένα καφέ μαζί, να γνωριστούμε και να συζητήσουμε μαζί για τ'αστέρια...
Θα γίνει παρουσίαση του προγράμματος του Συλλόγου για το 2013 και θα παρουσιαστούν οι στόχοι του Σ.Φ.Α.Κ.